فروشگاه پارسا آنلاین شاپ

ویلیام گلاسر را به عنوان منتقد روش متعارف روان درمانی می‌شناسند. کسی که معتقد است قسمت عمده‌ی آنچه ما به نام بیماری‌های ذهنی و روانی می‌شناسیم، بخشی از ویژگی‌ها و رفتارهای یک انسان سالم است! فقط به دلیل اینکه ما منطق رفتارهای خودمان و دیگران را به درستی نمی‌فهمیم، نمی‌توانیم به سادگی آنها را تغییر دهیم و ترجیح می‌دهیم از برچسب‌های پیچیده برای آنها استفاده کنیم. دغدغه‌ی اصلی گلاسر، افزایش شادی و رضایت و مسئولیت پذیری انسان‌هاست.

ویلیام گلاسر را به عنوان منتقد روش متعارف روان درمانی می‌شناسند. کسی که معتقد است قسمت عمده‌ی آنچه ما به نام بیماری‌های ذهنی و روانی می‌شناسیم، بخشی از ویژگی‌ها و رفتارهای یک انسان سالم است! فقط به دلیل اینکه ما منطق رفتارهای خودمان و دیگران را به درستی نمی‌فهمیم، نمی‌توانیم به سادگی آنها را تغییر دهیم و ترجیح می‌دهیم از برچسب‌های پیچیده برای آنها استفاده کنیم. دغدغه‌ی اصلی گلاسر، افزایش شادی و رضایت و مسئولیت پذیری انسان‌هاست.

انتشارات DK در کتاب Psychology Book ایده‌ی گلاسر را به صورت زیر نمایش می‌دهد:

این روانشناس آمریکایی، در سال ۱۹۲۵ در ایالت اوهایو متولد شد. تحصیلاتش ابتدا در حوزه مهندسی شیمی بود. اما بعدها پزشکی خواند و سپس به زمینه‌ی روانشناسی بالینی علاقمند شد و در آن حوزه ادامه تحصیل داد. او فعالیت حرفه‌ای خود را در این زمینه از سن سی و دو سالگی آغاز کرد و در آن زمان در مطالعاتش با مفهوم «سیستم‌های کنترل ادراکی» به روایت ویلیام پاور آشنا شد.

ایده‌ها و الهامی که از نظریه کنترل ادراکی به دست آورد برایش چنان تاثیرگذار و ارزشمند بود که او نظریه‌ی خودش را در کتاب واقعیت درمانی، «نظریه کنترل» نامید. وی بعدها نام نظریه‌اش را به «نظریه انتخاب» تغییر داد. گلاسر دو سال بعد از انتشار کتاب واقعیت درمانی، در کالیفرنیا، موسسه‌ای به نام «واقعیت درمانی» هم تاسیس کرد که بعدها به «انستیتو ویلیام گلاسر» تغییر نام داد و هنوز به صورت بسیار جدی به فعالیت مشغول است.

شاید در کنار «واقعیت درمانی»عناوین سایر کتاب‌های او، مدل ذهنی گلاسر را بیشتر آشکار کند:

– مدارسی بدون دانش آموزان ناموفق

– درک بهتری از رفتارها و انگیزه ها با استفاده از «نظریه انتخاب»

– چگونه «روانپزشکی» به «سلامت روانی» ما آسیب میرساند؟!

او اضطراب، افسردگی، عصبی بودن، وسواس، اختلال دوقطبی و سایر بیماریهای مشابه را بیشتر یک «برچسب» بیماری می داند تا یک «بیماری واقعی». او معتقد است که انسانها در شرایط پیچیده محیطی به نقطه ای می رسند که ترجیح میدهند این «برچسب»ها را بپذیرند تا اینکه مسئولیت رفتار و تصمیم گیری و انتخابهای دشوار را در اطراف خود بر عهده بگیرند.

گلاسر معتقد است که در بلندمدت، تنها چیزی که واقعاً به عنوان «مشکل» در زندگی انسانها وجود دارد، مشکل «رابطه» است. رابطه با دوستان، نزدیکان، شغل و محیط اطراف. اگر انسانها میخواهند زندگی سالمتری داشته باشند باید مدیریت روابط خود را بیاموزند و انگیزه های خود را بهتر بشناسند.