فروشگاه پارسا آنلاین شاپ

کتاب صوتی «عشق سال‌های وبا» نوشته گابریل خوزه گارسیا مارکِز (2014-1927) نویسنده کلمبیایی برنده نوبل ادبیات است.
مارکز، که در میان مردم آمریکای لاتین به گابو شهرت داشت، در دنیا بیشتر به خاطر رمان پرفروش «صد سال تنهایی» - که با ترجمه‌ بهمن فرزانه در سال 1354 نیز به نویسنده‌ای محبوب در ایران بدل شد - شناخته می‌شود. اما به‌زعم منتقدان جدی ادبیات، «عشق سال‌های وبا» کامل‌ترین اثر معمار رئالیسم جادویی است.
کتاب صوتی «عشق سال‌های وبا»، که اقتباس سینمایی آن نیز با اقبال مواجه شد، دو وجه دارد: ستایش عشق و جاودانگی زندگی.
مارکز کوشیده این دو مولفه را در دل رابطه عاشقانه شخصیت‌های رمان بگنجاند و سپس خواننده را به جهان بی‌پایان و سرشار از خلوص عشق ببرد؛ عشقی که به نظر برخی منتقدان ادبی، نویسنده کوشیده آن را به عنوان "بیماری عشق" شرح دهد؛ بیماری‌ای که همانند وبا می‌تواند گریبان قربانیان را بگیرد و هرجا که خواست با خود ببرد.
کتاب صوتی «عشق سال‌های وبا» روایت عشق پنجاه‌ساله فلورنتینو و فرمینا است؛ عشقی که زبانه‌های آتش آن در مقطعی به‎ظاهر فرو می‌نشیند، اما هرگز خاموش نمی‌شود، بلکه طی سال‌ها جوشش داشته، اما بروز ظاهری پیدا نکرده است.
فلورنتینو در کودکی پدر از دست داده است و با مادری که مغازه خرازی دارد، زندگی می‌کند. در جوانی به کار در تلگرافخانه مشغول است و زمانی که برای رساندن تلگراف وارد خانه‌ای می‌شود، عاشق دختر خانواده‌ای می‌شود که مادر ندارد و با پدرش زندگی می‌کند.
پدر دختر با اینکه در زمره اشراف نیست، دخترش را به مدرسه خانواده‌های متمول می‌فرستد تا او در نهایت با یکی از اشراف ازدواج کند.
مواجهه این دو با هم شراره‌های عشق را در وجودشان شعله‌ور می‌سازد و این آغاز نامه‌نگاری آنهاست. پدر دختر اما از راز نامه‌ها باخبر می‌شود و تصمیم می‌گیرد دخترش را به سفر ببرد؛ سفری که دو سال طول می‌کشد، ولی نامه‌نگاری کماکان ادامه دارد. البته این مکاتبه‌های عاشقانه پس از بازگشت دختر از سفر رنگ می‌بازد، چرا که فرمینا دیگر حسی نسبت به فلورنتینو ندارد.
در این نقطه عطف داستان، راوی دانای کل که در ضمن قضاوت‌گر نیست، حضور ضلع سوم قصه را پیش چشم می‌آورد: دکتر خوونال اوربینو؛ جوان اشراف‌زاده و دانش‌آموخته طب که به‌تازگی از اروپا به شهر خود بازگشته است؛ شهری که مارکز آن را چنین توصیف می‌کند:
«همان شهر سوزان و خشک با خطرهای شبانه‌اش، همان لذت‌های یک‎نفره پسران تازه بالغ‌شده؛ شهری که گل‌ها مثل فلزات در آن زنگ می‌زدند و نمک نیز می‎گندید.»
حال این شهر روزبه‎روز برای فلورنتینو که عشق‌اش را از دست رفته می‌پندارد، به مکانی خشک و بایر بدل می‌شود، اما این تمام ماجرا نیست چرا که امید دارد معشوق از راه رفته بازگردد، حتی پس از 50 سال.
در بخشی از کتاب صوتی «عشق سال‌های وبا»، که مارکز در مصاحبه‌ای گفته شخصیت‌های اصلی این رمان الهام‎گرفته از پدربزرگ و مادربزرگش است، می‌شنویم:
«در هشتادو‌یک‌سالگی هنوز عقلش می‌رسید که فقط با چند نخ نازک و پوسیده با این جهان پیوند دارد؛ نخ‌هایی که ممکن بود بدون هیچ گونه احساس درد پاره شوند ... مرد به‎رغم چندین عشق طولانی و پرمخمصه، یک‏بند فقط به او فکر کرده بود و پنجاه و یک سال و نه ماه و چهار روز سپری شده بود. لزومی نداشت تا مثل زندانی‌ها روی دیوار سلول هر روز خط بکشد تا زمان را به خاطر داشته باشد و قاطی نکند.»